Σ’ αυτό το ποιητικό πόνημα ο Δημοσθένης Πατρώνας με απλό, αληθινό και τίμιο λόγο εκφράζει την αγωνία του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση και τον αγώνα του μέσα από το πιο δύσβατο μονοπάτι της ζωής, τον έρωτα, να συναντήσει την αγάπη. Η ειλικρίνειά του είναι αφοπλιστική.
Το ρίσκο να εκθέσει τον συναισθηματικό του κόσμο το αναλαμβάνει με γενναιότητα. Η εποχή μας και η επαγγελματική ενασχόληση του Δημοσθένη δεν φημίζονται για τον ρομαντισμό τους, μα ο έρωτας είναι γι’ αυτόν η ισχυρότερη αντίσταση στην ισοπέδωση του ανθρωπίνου συναισθήματος των καιρών μας.
Ο έρωτας είναι ένα έναυσμα για να προχωρήσει, να ωριμάσει, ν’ αποκτήσει οντότητα ένας άνθρωπος, και να ενωθεί μέσα από την ισχυρή έλξη του για το πλάσμα του πόθου του, με τον κόσμο. 

Μαριέττα Πεπελάση